styl artystyczny
Encyklopedia PWN
miasto w województwie małopolskim, na obszarze Rowu Podtatrzańskiego, Tatr i Pogórza Spisko-Gubałowskiego, nad Zakopianką i licznymi potokami (m.in. Bystra, Cicha Woda, Strążyski, Biały, Olczański), na wys. 800–1000 m (najwyżej położone miasto w Polsce), w pobliżu granicy ze Słowacją; siedziba powiatu tatrzańskiego.
malarz francuski; wybitny przedstawiciel klasycyzmu.
dziedzina budownictwa obejmująca wszelkiego rodzaju budynki i konstrukcje inżynieryjne wykonane z drewna, wyróżniająca się specyficznym charakterem tworzywa, odrębnymi metodami technologii, systemem konstrukcji i formą artystyczną.
film zrealizowany metodą zdjęć poklatkowych rejestrujących fazy akcji filmowej, rysunkowy, lalkowy lub kreowany jedną z wielu technik wykształconych w historii artystycznej animacji;
prozaik, dramatopisarz, eseista, autor Ferdydurke i Dziennika.
historyzm
szt. plast. termin oznaczający świadome nawiązywanie do wzorów z przeszłości; stosowany przede wszystkim w odniesieniu do architektury i rzemiosła artystycznego, oznaczający wykorzystywanie w projektowaniu elementów stylów minionych epok i oparcie się na naukowo pogłębionej wiedzy o nich;
[łac. < gr.],
